منگولیسم

 ساخته شده با نرم افزار : پی دی اف ، پرنیان ، کتابچه ، اندروید ، epub 

 قسمتی از متن رمان :

وای خدا جونم باورم نمیشه یعنی ممکنه؟واقعا ممکنه؟من بیدارم؟خوابم؟ولی فکر کنم بیدارم اره بابا بیدارم.
وای وقتی یادم میاد امروز چه اتفاقی افتاده میخوام بال در بیارم .
همونطور که تو اینه به خودم خیره شده بودم به خودم نگاه میکردم یاد امروز صبح تو دانشگاه افتادم وقتی استاد بعد از اینکه کلاس تموم شد به من و سادنا و مانی گفت: شما صبر کنید سه تامون تعجب کردیم که استاد چیکار داره.
بعد از چند دقیقه که بچه ها از کلاس خارج شدن استاد رو صندلیش نشست و به ما سه تا هم اشاره کرد بشینیم.
بعد از اینکه نشستیم شروع کرد به حرف زدن
استاد:ببین بچه ها شما سه نفر جزء شاگردای خوب و نفرات اول من به حساب میاید میخواستم یه پیشنهاد بهتون بدم.
ما سه تا هم یه نگاه متعجب دیگه بهم انداختیم و دوباره حواسمون رو به ادامه حرفای استاد دادیم.
استاد:من از یکی شاگردایه خیلی خوبه چندسال پیشم درخواست کردم که بزاره شما چند نفر برید و پیشه اون کار کنید البته بگم اون شرکتی بزرگ و معروف داره و اصلا احتیاج به کار چند دانشجو که تازه میخوان لیسانس بگیرن نداره ولی بخاطر در خواست من قبول کرد شماها برای یه مدت برید پیشش کار کنید.
دیگه ما سه تا از تعجب و ذوق زدگی نمیدونستیم چیکار کنیم.
شک ندارم اون دو تا هم مثله من باورشون نمیشد تو این قحطیه کار همینجوری خود به خود کار بیاد در خونشون رو بزنه.
دوباره حواسمو دادم به حرفای استاد
استاد:همونطور که گفتم اونجا شرکته معروفی هست و شما برای نشون دادنه خودتون باید نهایت سعیتون رو بکنید و میدونم که از پسش بر میاید شما اگه اونجا کار کنید و موفق بشید من برای پایان نامتون نمره کامل میدم و اگه خوب کار کنید میتونید در اینده همونجا کارتون رو ادامه بدید اگه میخواید که کار کنید تا فردا خبرش رو به من بدید چون اگه نخواید خیلی های دیگه ارزویه کار تو چنین مکانی رودارن پس خوب فکراتون رو بکنیدو به من اطلاع بدید فردا منتظرتونم.
بعد از این حرف استاد بلند شد و کیفش رو برداشت و از کلاس رفت بیرون.
داشتم با خودم فکر میکردم مگه دیوونم یا عقلم رو از دست دادم قبول نکنم برم اونجا کار کنم درسته من وضعه مالی خانوادم بد که نبود هیچ خیلی هم خوب بود و هرچیز میخواستم در اختیارم بود ولی از وقتی رفتم دانشگاه دلم میخواست یه روزی تو یه شرکت به عنوان مهندس کار کنم.
(راستی گفتم مهندس یادم افتاد اینجانب آویسا شریفی دانشجویه ترم اخره رشته معماری ۲۱ سال و خورده ای نزدیک ۲۲ سالگی ایشالله خرداد میرم درون ۲۲ سالگی هنوز خدا رو شکر۲۱ هستم )
وای که بعد از اینکه از کلاس اومدیم بیرون چقدر خوشحال بودیم همونطور که فکر میکردم اونا هم باورشون نمیشد به این راحتی میتونن تو جایی که استاد میگفت انقدر معروف کارکنن وقتی هنوز لیسانس هم نگرفته بودن درست مثله من فکر میکردن.